Nieuws

Recent is weer gestreden over de vraag of een bepaalde onderneming nu wel of niet onder de werkingssfeer van cao respectievelijk een verplichtstelling Bedrijfstakpensioenfonds valt.

Zoals we al eerder schreven; Nederland telt meer dan 50 pensioenfondsen die verplicht zijn gesteld in een bepaalde sector, bijvoorbeeld de bouw of de uitzendbranche. De verplichtstelling is wettelijk geregeld en als bedrijf is daar niet aan te ontkomen, indien en zodra je activiteiten ontplooit die vallen onder de activiteiten die bij de betreffende verplichtstelling zijn omschreven (hetgeen doorgaans tevens betekent dat je ook onder een cao valt omdat de activiteiten hetzelfde zijn omschreven).

Recent viel de bekende onderneming Deliveroo de eer te beurt om in dit geval met de FNV de degens te kruisen.

In het vonnis werden als feiten gesteld dat Deliveroo een organisatie is met als bedrijfsactiviteit het onderhouden van een digitaal platform waarop onafhankelijke restaurants maaltijden aanbieden die consumenten (zakelijk of privé) via dat platform kunnen bestellen. Daarnaast kunnen restaurants gebruik maken van de bezorgservice die Deliveroo sinds september 2015 aanbiedt.

FNV stelde zich op het standpunt dat de bezorgingsdienst van Deliveroo een integraal en onlosmakelijk onderdeel van de activiteiten en het verdienmodel van Deliveroo vormt. Bezorging is geen nevenactiviteit (zoals Deliveroo had gesteld), zonder bezorging is er geen online platform besteldienst en alle maaltijden die bij Deliveroo worden besteld worden door medewerkers van Deliveroo bezorgd. FNV gaf aan dat de totale omzet die met bezorging wordt gehaald meer dan 20% van de totale omzet bedraagt en stelde ook dat het businessmodel van Deliveroo ondeelbaar is en zich niet laat splitsen in twee zelfstandige activiteiten voor economische eenheden.  Online bestelplatform, logistieke dienstverlening en bezorging vormen een onlosmakelijke schakel in de activiteiten van Deliveroo. De stelling van FNV was kortom dat de bedrijfsactiviteiten van Deliveroo vallen onder de werkingssfeer van de cao voor de beroepsgoederenvervoer en het FNV vorderde derhalve dat de cao voor de beroepsgoederenvervoer van toepassing werd verklaard, zodat alle werknemers dien overeenkomstig zouden worden beloond.

De kantonrechter oordeelde wel dat bij het bezorgen van maaltijden per fiets, e-bike of scooter niet direct wordt gedacht aan “beroepsgoederenvervoer”. De term beroepsgoederenvervoer als zodanig staat niet in de werkingssfeerbepaling van de cao gericht anders dan van personen, over de weg (…)”. Als een maaltijd van een restaurant naar de klant wordt gebracht, dan wordt die maaltijd daarmee over de weg vervoerd. De kantonrechter oordeelde dat de werkingssfeerbepaling ruim was geformuleerd en de cao dus in beginsel een groot bereik zou hebben. Dat betekent dat ook nieuwe initiatieven van ondernemingen, zoals het bezorgen van maaltijden, onder het bereik van de cao zouden kunnen vallen. Dat zou anders zijn als het rechtsgevolg van een bepaalde bepaling onaannemelijk zou zijn, zodat maaltijdbezorgers als zodanig niet onder de werkingssfeer van de cao zou kunnen vallen, maar daarvan was hier geen sprake. Gelet op het feit dat er een dispensatieregeling is opgenomen in de cao zou aan bepaalde klachten van Deliveroo ook tegemoet kunnen worden gekomen.

Deliveroo heeft verder nog betoogd dat maaltijdbezorging van ondergeschikt belang is voor haar bedrijfsvoering en dat de meeste omzet van Deliveroo gerealiseerd wordt door de commissie inkomsten van restaurants en niet via de bezorging van maaltijden. De kantonrechter oordeelde echter dat de hoogte van de commissie (de totale omzet) mede bepaald wordt door het feit dat die maaltijden worden bezorgd door Deliveroo. Dat bezorging ondergeschikt is aan het businessmodel tot bedrijfsvoering, is derhalve niet vast komen te staan.

De conclusie was derhalve dat Deliveroo als onderneming onder de werkingssfeer van de cao valt. Dat betekent dat Deliveroo is veroordeeld om de cao na te leven.