Vanaf 1 januari 2021 is het weer mogelijk om afspraken te maken over vervroegd uittreden zonder dat daarover een heffing betaald moet worden. Van 2021 tot en met 2025 betalen werkgevers geen heffing over regelingen voor vervroegde uittreding tot een bedrag dat netto overeenkomt met de AOW. Voorwaarde hiervoor is dat uittreding plaatsvindt in de laatste drie jaar voor de AOW-leeftijd. Een werkgever mag onder de nieuwe regeling zonder boete een vergoeding geven van maximaal € 1.767,00 bruto per maand gedurende maximaal 3 jaar.

Werknemers ontvangen dan als het ware eerder AOW, maar dan betaald door de werkgever, en de werknemers kunnen dit zelf aanvullen, bijvoorbeeld met spaargeld of door hun aanvullend pensioen eerder te laten ingaan.

Met deze wijziging wordt tegemoetgekomen aan de zorgen van werknemers die niet kunnen anticiperen op de verhoging van de AOW-leeftijd en niet gezond kunnen blijven werken tot de AOW-leeftijd (zware beroepers). Tevens biedt dit perspectieven ingeval de werkgever afscheid wil nemen van oudere werknemers. Waar voorheen het risico van een door de werkgever te betalen eindheffing van 52% bovenop de progressieve loonheffing dreigde, kan nu een overbruggingsregeling tot AOW worden gerealiseerd.

Verruiming verlofsparen.

Eveneens met ingang van 1 januari 2021 krijgen werknemers meer mogelijkheden om eerder te stoppen met werken omdat het aantal weken belastingvrij verlofsparen wordt verdubbeld. Een werkgever kan extra verlof toezeggen door bijvoorbeeld overwerk of ploegendiensten (deels) te belonen met extra verlofopbouw. Spaart een werknemer meer dan vijftig verlofweken, dan moet de werkgever nu direct loonheffing afdragen. Het verhogen naar 100 weken geeft werknemers meer mogelijkheden om eerder te stoppen met werken of tussentijds langere perioden niet te werken. Een werknemer kan daardoor meer de regie voeren over zijn eigen loopbaan. Het verlof kan gebruikt worden voor bijvoorbeeld om- en bijscholing, een sabbatical of vervroegde pensionering.