Soms komt het voor dat een werknemer zich zo misdraagt dat een ontslag op staande voet op zijn plaats is. Meestal is het de werkgever dan alleen te doen om de arbeidsovereenkomst zo snel mogelijk te beëindigen met zo min mogelijk kosten en niet om de werknemer verder te straffen. In die gevallen is het feit dat de werknemer door zo’n ontslag ook geen recht heeft op een WW-uitkering vaak net een brug te ver. Zo ook in de huidige kwestie.

In dit geval had een werknemer een collega bedreigd tijdens het werk. Omdat bedreiging op de werkvloer onacceptabel is en dus een grond voor ontslag kan zijn, had de werkgever de werknemer daadwerkelijk op staande voet ontslagen. Om de pijn echter te verzachten, had werkgever de werknemer ook een voorstel gedaan om de arbeidsovereenkomst middels een beëindigingsovereenkomst te beëindigen. Op die manier zou de werknemer recht hebben op een WW-uitkering en dus niet zonder inkomen komen te zitten.

De werknemer ging niet akkoord en vocht zijn ontslag aan. Naast het feit dat hij de bedreiging ontkende, stelde hij ook dat door het geven van een “voorwaardelijk” ontslag met een bedenktermijn dit ontslag niet onverwijld was gegeven, wat wel moet gebeuren wil het ontslag geldig zijn. Helaas vond de rechter niet alleen dat de grond voor het ontslag terecht was, maar dat de werkgever wel degelijk een werknemer kan ontslaan en hem daarnaast een voorstel kan doen om op een alternatieve manier uit elkaar te gaan. Eigenlijk is de uitkomst niet vreemd, gezien het feit dat dit al algemeen gebruik is sinds een uitspraak van de Hoge Raad uit 1984.

Een typisch geval van jammer joh.

Mocht u met een vergelijkbaar geval zitten let dan wel op de bewoording van het voorstel. De werkgever moet eerst het ontslag op staande voet geven en alleen geen uitvoering geven aan het ontslag als de werknemer de beëindigingsovereenkomst heeft getekend en de bedenktermijn is verstreken. Voor verdere vragen neem contact op met Hans, Tessa, Elke of Dennis

Uitspraak: https://lnkd.in/e6MGQMX5