Eerder schreven wij een bijdrage over een onterecht ontslag op staande voet van een werknemer die “Matennaaier, vuil kutwijf, stoephoer, trut” dreigend tegen een collega riep. De werknemer had namelijk eerst een officiële schriftelijke waarschuwing moeten krijgen gezien zijn (persoonlijke) omstandigheden. Maar ook mét schriftelijke waarschuwing gaat een ontslag op staande voet soms te ver.

In deze zaak stond vast dat een werknemer een collega had uitgescholden voor “vieze viskut” en intimiderend had geroepen “ik ken jouw soort en wij komen elkaar nog wel tegen”. De kantonrechter oordeelt echter dat een ontslag op staande voet een ‘ultimum remedium’ moet zijn. Het was in deze zaak een te zwaar middel. Van belang is dat de werkgever wist – of in ieder geval kon weten – dat de werknemer een kwetsbare persoonlijkheid heeft en (aanzienlijke) problemen in de communicatieve sfeer. De eerder ontvangen officiële waarschuwingen en de intensieve begeleiding voor zijn gedrag die werkgever had geboden maakten dit niet anders. Het had op de weg van werkgever gelegen in plaats van een ontslag op staande voet te geven een verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst (wegens verwijtbaar handelen of nalaten of een verstoorde arbeidsverhouding) in te dienen, ook gelet op zijn persoonlijke omstandigheden.

Kortom, ook al heb je als werkgever er alles aan gedaan om de werknemer op zijn ontoelaatbare gedrag te wijzen, een ontslag op staande voet is echt een ultimum remedium. Bekijk altijd of er onderliggende persoonlijke omstandigheden zijn.

Lees hier de volledige uitspraak.

Heeft u arbeidsrechtelijke vragen? Neem dan contact op met Dennis, Hans, Elke of Tessa.